Rozdział 2 :-(

Proszę, przeczytajcie to!!!


Mam do was ogromną prośbę.

Nie wiem, co się dzieje z moim telefon, ale zeżarł mi cały rozdział 2. Pewnie zauważyliście, że zniknął. ; -( Ok. Prośba mianowicie brzmi tak. Jeśli pamiętacie jakiś tekst lub cokolwiek z niego to napiszcie. Chciałabym postarać się go odtworzyć i z powrotem umieścić na blogu. 

Będę wam bardzo wdzięczna za pomoc!!!

PS. Oto jedyne co zostało z rozdziału 2.




Clary.



Nie wierzę. Czy on mnie śledzi? Jak nigdy niby nic, siedzi rozciągniętym na narożniku i głupio się uśmiecha. Dlaczego ją mam takie cholerne szczęście? Czym w życiu tak zgrzeszyłam?

- Śledzisz mnie? -pytam przerażona.

- A chciałabyś? - Pyta z żałosnym uśmiechem.

- W twoich snach. - Warczę.

- Skąd wiedziałam, że śnie o ognistowłosej piękności?

- Daruje sobie tę gadkę i mów.

-Dla ciebie wszystko ty mój płomyczku, ale nie wiem co mam mówić.

Spoglądać na niego jak na idiotę. Co z tym gościem jest nie tak?

- Jesteś aż tak głupi czy tylko na takiego pozujesz? - Pytam zdecydowanie za mało dobitnie.

- Nic mi na ten temat nie wiadomo. - Uśmiecha się szeroko, ukazując śnieżnobiałe zęby. - Ale z chęcią odpowiem na twoje pytania... O ile będą związane z moją niezwykłą osobą.
Piorunuje go wzrokiem.

- Och. - Wzdycha teatralnie, udając, że mdleję na jego widok.

- Bardzo zabawne. Ha, ha. Uśmiałem się jak, nie wiem. - Mówi kleszczach w dłonie.
Podchodzę do niego bliżej.

- Co ty tutaj robisz? Pytam poważnie... Włamałeś się do MOJEGO domu? - Dodaje po chwili.
Znam go niecały dzień, a już uprzykrza mi życie. Błagam, oby to było logiczne wytłumaczenie.

- Wiesz co? Zamiast gadania, po prostu dam ci to. - W połowie wypowiedzi zaczął szperać w kieszeniach krótki i spodni.

Po kilku sekundach podał mi kartkę. Od razu poznałam pismo mamy.



                     Clary wiem, że powinnam cię uprzedzić
                               lub przynajmniej zadzwonić,
        ale dowiedziałam się o tym po tym, jak wybiegłaś z domu.
                   Jace będzie u nas mieszkał przez jakiś czas.
                                  Dokładnie nie wiem ile.
                              To syn mojej starej przyjaciółki.
                                   Bądź dla niego miła.
                  Mówiłaś, że chciałabyś mieć starszego brata.

                                                                    Kocham cię, mama.




Pamiętaj. Czytasz, komentuj!